حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ- وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ
- وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ
و درود خدا بر او، فرمود: آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پست کرده،
و آن که راز سختی‌های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده،
و آن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی‌ارزش کرده است.
(اخلاقی)
وَ قَالَ ع الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ- وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ- وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ
و درود خدا بر او، فرمود: بخل ننگ و ترس نقصان است.
و تهيدستی مرد زيرک را در برهان کند می‌سازد،
و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه است.
(اخلاقی)
+ نوشته شده در پنج شنبه 9 آبان 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پست,خوار,بی ارزش,بخل,تهیدستی,انسان تهیدست, ساعت 14:58 توسط آزاده یاسینی
|
